ÉÉN JAAR IN ROME
0

ÉÉN JAAR IN ROME

“Met mijn auto vol spullen onderweg naar een nieuw avontuur”

Een jaar geleden alweer. Sinds NIC Finance Projecten het mogelijk maakte dat ik naar Rome verhuisde om mee te trainen met het Italiaanse 5-kampteam. Na het lezen van deze nieuwsbrief ben je weer helemaal up-to-date!

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Met m’n auto volgeladen reed ik door Duitsland, Zwitserland en Italië naar een nieuw huis. Een huis dat ik nog nooit had gezien. Het was een lange weg maar ik zat zo vol met adrenaline en een gevoel van geluk dat ik in één keer door kon rijden. Om  om 11 uur ’s ochtends kwam ik  eindelijk aan in Rome. Na een goede powernap  stond ik diezelfde middag al bij de training om mijn trainer en trainingsmaatjes te zien. Klaar voor de start!

Verschil Nederland- Italie

Ik kan nauwelijks geloven dat er een jaar voorbij is. Het is voorbij gevlogen. Aan de ene kant is er zoveel gebeurd en aan de andere kant voelt het alsof ik er nog maar net ben. Het is zo’n verschil met Nederland. In Rome heb ik een trainer die verstand heeft van de combinatie van de vijfkamp en zijn alle trainingsfaciliteiten op één locatie. De traditie van de moderne vijfkamp is duidelijk te merken. Het is een sport die gerespecteerd wordt voor haar diversiteit. Een sport die veel vraagt op fysiek en mentaal niveau van een atleet. De meeste atleten worden fulltime betaald vanuit defensie of de politie. Hier kan ik trainen met atleten die aan de top van de wereld staan. Man, wat leer ik daar veel van! Mijn Italiaans wordt met de dag beter en ook mijn trainer leert. Hij praat steeds beter Engels. Ik mag geen Italiaans praten van ‘m want hij wil Engels leren. Dat geeft soms wat verwarring. Mochten we ooit een NIC FP in Italië oprichten dan ben ik met mijn Italiaanse taalvoorsprong van de partij!

Kilometers maken

Intussen hebik heel wat kilometers afgelegd op het trainingscentrum, in het zwembad, rondom de voetbalvelden én in de parken van Rome. Wat afgelopen maart in Zwitserland resulteerde in de kwalificatie voor de Militaire Spelen in Wuhan, China. De Militaire Spelen zijn zoals de Olympische Spelen eens in de vier jaar maar dan alleen voor militairen. Verder heb ik me – naast het zwemmen en hardlopen – ook verder ontwikkeld op het gebied van schermen. Mijn trainer traint de Italiaanse top in vijfkamp én schermen. En mij dus nu ook!  

6e bij de Italiaanse kampioenschappen!

Als Nederlandse werd ik in juni 6e bij de Italiaanse Kampioenschappen. Dik tevreden. En zo schuif ik iedere keer tijdens de Italiaanse kampioenschappen wat plekjes omhoog. Het zwemmen ging prima, ook al levert dat onderdeel tegenwoordig wat minder punten op. Het schermen ging heel goed, op een paar na alle partijen gewonnen, dicht bij de winst dus. Bij het paardrijden had ik een kreupel paard geloot. Protest leverde me daarna een pittig exemplaar op. Die was iets moeilijker in het gareel te houden maar het is wel mijn favoriet type paard. Als ik merk dat het paard het ook leuk heeft, is het dubbel pret. Mijn vader – die vroeger mijn paardrij-trainer was – zat in het publiek. Gelukkig was ik één van de twee foutloze ruiters van het toernooi!

Tenslotte het combined event. Schieten en hardlopen. Het schieten gaat me geweldig goed af (al zeg ik ’t zelf) en ook deze wedstrijd was dat het geval. Dit jaar heb ik een nieuwe sponsor gekregen voor mijn pistool en het trainingsdoel, top! Ik voel me vereerd met de support! Het hardlopen ging ook super, ondanks de 35 graden in de volle zon op het gras heuvel op. Maar de omstandigheden zijn natuurlijk bij elke wedstrijd weer anders. Ander parcours is andere tijden. Máár, 20 seconder sneller in vergelijking met de wedstrijd in maart op hetzelfde parcours. Dat geeft voldoening.

Leren van mijn fouten

Helaas maak ik ook soms een paar (domme) foutjes, maar daar leer ik weer van. Net zoals bij een trainingswedstrijd in Budapest: eerste helft verloren en daarna alles gewonnen. Reden? Ik moest in een nieuw seizoen weer even wennen aan de wedstrijden en begon te voorzichtig. Daarna won ik tijdens een eerdere Italiaanse kampioenschap 17 van de 20 partijen. Zo kan ’t dus ook. Soms lukt het me minder goed om mijn concentratie vast te houden en een andere keer was ik weer te ongeduldig. En zo schaaf ik iedere keer weer bij aan mezelf.

Liefde in het spel

Er is sinds een tijdje een trouwe fan aan de zijlijn. Elke keer staat ‘ie er weer. Het is mijn nieuwe amore. Ik kan niet ontkennen dat hij het wonen en trainen in Rome extra leuk maakt. Langzaam probeer ik hem wat Nederlands te leren. Zoals lekker, doei en sorry, ik heb een vriendin. Samen met hem ontdek ik de Italiaanse cultuur. Hoewel ik daar weinig tijd voor heb. Ik ben tenslotte (bijna) altijd aan het trainen. Hij helpt me wel om meer stil te staan in het moment en niet zo veel te plannen. Wat heeeeel lastig is als je vijfkamp doet. Studiefinanciering en de Zorg zoals wij het in Nederland kennen bestaat hier niet. In Rome is het meer een familiesysteem. Over de cultuur van het eten heb ik geleerd: eten is niet om de buik te vullen maar juist om ervan te genieten. Gelukkig kan mijn vriend goed koken en als ik thuiskom van het trainen staat er regelmatig een fantastische maaltijd voor me klaar. Mijn andere liefde, poes Simba, heb ik sinds april meegenomen uit Nederland. Hij mag lekker zijn pensioen in Italië vieren.

Cultuurshock

Begin van deze maand – toen het zo warm was in Nederland- was ik kort in Nederland voor de Nederlandse kampioenschappen. Helaas werden deze kort van tevoren afgelast vanwege de hitte. Ha! Wat een grap. Ik weet inmiddels niet beter dan te trainen met hogere temperaturen. De zomermaanden ga ik ook gewoon door. Want in september en oktober zijn de laatste wedstrijden van het seizoen. Tip: als het zo warm is, doe dan wat limoen of appelsap bij je drinkwater, of zelfs wat zout, dan vul je alles lekker aan en blijf je de hele dag fit en mentaal scherp.

Arriverderci!

Anne Bavelaar